चार पहारेकरी

चार पहारेकरी

एक होता राजा. त्याचे राज्य खूप मोठे होते. राज्यातील लोक सुसंस्कृत होते. कोणाचा कोणाला उपद्रव नव्हता. भांडणे होत नव्हती. उधोगधंद्याची भरभराट होती. सर्व प्रजाजन सुखाने व शांततेने नांदत होते. त्याच राज्याशेजारी एक छोटेसे राज्य होते. तेथे मात्र प्रजा दुःखी होती. लोकांमध्ये नेहमी भांडणे व्हायची. त्यामुळे हा दुसरा राजा त्रस्त झाला होता.

दुसरा राजा एकदा पहिल्या राजाकडे आला व म्हणाला, "आपले राज्य एवढे मोठे असूनही सर्वजण कसे गुण्यागोविंदाने राहतात. मला त्याचे रहस्य सांगाल का ? "

पहिला राजा हसून म्हणाला, "आपले म्हणणे बरोबर आहे. माझ्या राज्यातील समृद्धीचे व स्वास्थ्याचे कारण माझे चार पहारेकरी आहेत. ते माझे नेहमी रक्षण करतात."

"चारच पहारेकरी! माझ्याकडे तर पहारेकऱ्यांची फौज आहे. फक्त चौघांमध्ये आपले रक्षणाचे काम कसे काय होते ?" दुसऱ्या राजाने आश्चर्याने विचारले.

"माझे रक्षक फार वेगळे आहेत ?"

"कृपया कोणते ते सांगाल का ?" दुसऱ्या राजाने उत्सुकतेने विचारले.

पहिल्या राजाने त्यावर स्पष्ट केले, "माझा पहिला पहारेकरी आहे सत्य. तो मला असत्य बोलू देत नाही. दुसरा आहे प्रेम. तो मला तिरस्कार, द्वेष यापासून दूर ठेवतो. तिसऱ्या पहारेकऱ्याचे नाव आहे न्याय. तो माझ्याकडून कधी कुणावर अन्याय घडवून आणत नाही. चौथा पहारेकरी आहे त्याग. तो स्वार्थापासून मला वाचवतो. या चार रखवालदारांमुळे मी व माझी प्रजा आनंदी आहे."

दुसरा राजा आनंदाने राज्य कसे करावे याचे रहस्य बरोबर घेऊन स्व-राज्यात तसे करण्यासाठी परत निघाला.

***